Хоёр жилийн өмнө манай сүмийн нэгэн залуу эмч долоо хоногт нэг удаа мацаг барихад бидний биед тохиолддог эрүүл мэндийн өөрчлөлтийн талаар лекц уншиж байсан. Эмч өөрөө хэд хэдэн жил мацаг барьсны дараа эерэг өөрчлөлт гарсан тухай гэрчилсэн тул эхнэр бид хоёр өөрсдөө үүнийг туршиж үзэх хүсэл эрмэлзэлтэй байсан. Бид долоо хоногийн Баасан гараг бүр мацаг барьж 24 цагийн турш зөвхөн ус хэрэглэдэг болсон. Гэсэн хэдий ч бид орондоо орохдоо гэдэс ходоодоо өлөн зэлмүүн байсан тул унтах нь хичнээн хэцүү болохыг ойлгосон. Гэхдээ бид тэвчээртэй байж, долоо хоногт нэг удаа мацаг барьдаг байв. Мацаг барих цагийн хуваарьтай холбоотой бага зэргийн асуудал гарч эхэлснээс хойш хэдэн долоо хоног өнгөрөв. Баасан гарагийн үдэш ихэвчлэн гэр бүл, найз нөхөдтэйгээ уулзаж, гадуур хооллохыг хэлдэг байв. Тиймээс зарим зүйлийг дахин дүгнэсний эцэст бид бусад хүмүүстэй хооллох үүрэг хүлээхээс зайлсхийх үүднээс мацаг барьсан долоо хоногийн илүү сайн өдөр байж магадгүй гэсэн дүгнэлтэд хүрсэн. Тиймээс бид долоо хоногийн мацаг барих өдөр болгон Баасан гарагийг Даваа гарагт шилжүүлэв. Хүлээгдэж байснаар аз болоход бид Даваа гарагийг хоол хүнсээр ангид байлгахад асуудалгүй байсан бөгөөд үнэн хэрэгтээ хуанли дээр Даваа гарагт зориулан шинэ “нэр” гаргаж ирэв. Даваа гарагийг “Даваа гараг” гэж нэрлэхээс илүүтэйгээр бид “Хоолгүй өдөр” гэж нэрлэж эхэлсэн. Тиймээс манай долоо хоногийн өдрүүд ням гараг болж, “хоолгүй өдөр”, мягмар гараг … гэх мэтчилэн манай nofoodday.org вэбсайт ийнхүү байгуулагджээ.

Бодоод үзэхэд жилийн 52 хоногт мацаг барих нь үнэхээр гайхалтай санаа юм. Энэ хүртэл би бараг хэзээ ч хоолоо алгасаж үзээгүй, бүтэн өдрийн турш мацаг барьсан ч бүтэн 52 хоног өлссөн үү? Одоо энэ бол бодлын хоол байлаа! Бид мацаг барьж эхэлмэгц эхнэр бид хоёр инээлдэж, жилийн 365 хоногийн 52 хоногийн хоолноос татгалзаж ямар “баян” болох вэ гэж хошигнож эхлэв. Энэ бол бидний төлөх шаардлагагүй 156 хоолны мөнгө байсан юм! Мацаг барьснаас болж жингээ хасах тухай бодолд эхнэр маань илүү их баярлаж байсан ч бид эмчийн гэрчилснээр бие бялдар, оюун санааны хувьд эрүүл чийрэг болох санаатай байсан.

Гэсэн хэдий ч зориг муутай хүмүүсийн хувьд энэ нь амаргүй ажил гэж хэлэх ёстой. 14.00 цаг ирэхэд бид үнэхээр өлсөж байсан, гэхдээ цаг хугацаа өнгөрөх тусам улам бүр дордож, оройн 6 цаг гэхэд гэдэс дотрыг эвгүй мэдрэмж өлсгөлөн эсвэл өвдөлтөөс болж ялгарч чадахгүй болтлоо өлсөв. Гэсэн хэдий ч бид зорилгоо биелүүлэхээс татгалзаж, татгалзахаас татгалзсан. Долоо хоног өнгөрөхөд бид өлсгөлөн юу болохыг мэдэрч эхэллээ. Энэ бол зарим аз завшаантай орнуудад зарим хүмүүс ийм зүйл тохиолдсон болов уу гэж эргэлзэж эхэлсэн юм.Энэ бол зүгээр л нийгэмдээ мөнгө, нөөц хомсдолоос болж хоол идэж чаддаггүй хүмүүс байв. Хоёр хоногийн дараа би эхнэртээ дөхөж очоод “Хэрэв бид мацаг бариагүй байсан бол идэх ёстой хоол хүнсээр хангаад оронд нь эдгээр өлсгөлөн хүмүүст өгвөл яасан юм бэ? Бид үндсэндээ тэдэнтэй хамт өлсөж өлсөх байсан хоолоо өгч, тэдэнтэй худалдаа наймаа хийх болно. ” Миний эхнэр энэ санаанд үнэхээр их баяртай байсан тул бид гар хийцийн хоол бэлдсэн тул нэг өдрийн хоол хэдэн төгрөг болохыг шууд тооцоолж эхлэв. Бид тэр өдрөөс өдөрт өдөрт 15 доллар олдог байсан бөгөөд мацаг барьсан долоо хоног бүр кофены саванд 15 доллар цуглуулж эхэлсэн. Долоо хоногууд өнгөрч, мөн үүнтэй адил манай кофены сав бидний мөнгөөр ​​хуримтлагдаж эхлэв. Хэдэн сар өнгөрч, аажим аажмаар бид бие махбодь, оюун санааны хувьд гайхамшигтай өөрчлөлтийг мэдэрч эхлэв.

Өнгөрсөн 9-р сараас эхлэн бид энэ сорилтыг анх эхлүүлсэн үеэс эхлэн нийт 780 доллар цуглуулсан. Энэ мөнгөөр ​​бид хэрэгцээтэй улс болох Монгол руу илгээж байгаадаа баяртай байна. Энэ нь өчүүхэн жижиг зүйл бидэнд ямар их баяр баясгалан авчирч, энэ аялалыг насан туршдаа үргэлжлүүлэх урам зориг өгсөн нь үнэхээр гайхалтай юм. Эхнэр бид хоёр бага зэрэг нийт 780 доллар цуглуулж чадсан ч энэ нь хэрэгцээтэй өлсгөлөн хүн бүрийг тэжээхэд хангалтгүй юм. Тиймээс энэ ажилд бидэнтэй нэгдэх сонирхолтой хэнийг ч гэсэн олох болно гэсэн үүднээс энэхүү вэбсайтыг үүсгэсэн. Магадгүй энэ нь жилийн 52 өдөр биш байж магадгүй ч гэсэн та өөр нэг өлсгөлөн хүнийг хооллохын тулд мацаг барьснаар хоолоо өгөхийг хүсэх хүн байна уу гэж бид асууж байна.